by EZelfs daarvoor was het New York City Ballet iets zeldzaams en begeerd. Ik zag het persoonlijk één keer per jaar met mijn gezin midden in de winter. We slenterden over een drukke Fifth Avenue terwijl we tussen de menigte aan het winkelen waren, en ik nam af en toe even de tijd om te waarderen hoe iedereen erin slaagde om elke geveinsde onverschilligheid van zich af te schudden om ontzag voor het spektakel te tonen.
Toen we verder gingen naar Fifth, vertraagde mijn familie het tempo voor mij toen we het plein bereikten. Ik liep snel (oké, soms zo snel dat ik kon springen) om het ingelijste portret van Eloise in de lobby te zien. Ik stopte en keek naar de sociëteitstypes in Palm Court die hun diensten afsloegen om thee te drinken voordat ik besefte dat mijn familie me had achtergelaten.
Uiteindelijk, toen we elkaar eenmaal hadden gevonden, gingen we verder en baanden we ons een weg langs de menigten die zich om de een of andere reden altijd verzamelen aan de monding van Central Park – foto’s maken en obstakels creëren (om eerlijk te zijn, ik mis ze ook).
We liepen langs de carrousel en staarden er een paar minuten naar terwijl mijn voeten de immense pijn voelden van de hakken die ik eens per jaar voor deze gelegenheid draag. Uiteindelijk reden we westwaarts door de rest van Central Park om onze eindbestemming te bereiken: Lincoln Center. Mijn broers en zussen en ik rustten uit aan de rand van de fontein en mijn vader probeerde ons aan het lachen te krijgen voor foto’s terwijl we allemaal gekleed waren in onze zondagse kleren.
soortgelijke berichten
Toen de mensen op de binnenplaats op hun horloge begonnen te kijken, gingen we de hal in voor het grote evenement, het ballet. In mijn stoel, mijn cola light van $ 9 in de hand, rekte ik mijn nek en staarde naar het ingewikkelde en weelderige plafond totdat de kamer stil werd, de lichten gedimd werden en het orkest zachtjes begon te spelen om ons door het spektakel te leiden.
Maar deze keer lijken die dagen opeens ver weg. Mijn moeder is inmiddels overleden. Ik heb mijn familie al een jaar niet gezien. En ons werd gevraagd om een dutje te doen in een stad die nooit slaapt
Maar deze keer lijken die dagen opeens ver weg. Mijn moeder is inmiddels overleden. Ik heb mijn familie al een jaar niet gezien. En ons werd gevraagd om een dutje te doen in een stad die nooit slaapt. Deze New York City Ballet-trainingsvideo’s komen op dit moment het dichtst in de buurt van een balletdag voelen.
Ik kan niet het exacte jaar geven waarin deze training is uitgebracht, maar Google suggereert een gemakkelijke gok ergens / rond 2003 – de eerste release is op VHS. Dit brengt de release naar het hoogtepunt van de Seks en de stad Vurigheid… dat is de enige verklaring die ik heb voor het voorwoord van Sarah Jessica Parker aan het begin van de training.
Hoe bizar haar uiterlijk ook is, terwijl ze dit observeert in de koude isolatie van mijn appartement, ze heeft gelijk als ze zegt: “Het zal je een speciaal gevoel van gratie en welzijn geven, iets dat we allemaal kunnen gebruiken.”
De video komt dan op de goede dingen. Twee uur en tien minuten (opgesplitst in twee trainingen) van een licht gewijzigde ballerina-training. Ik kan je de namen niet geven van de composities die schitteren op de achtergrond van deze video’s, maar ze zijn schattig en verbergen de geluiden van mijn zware ademhaling. Vier ballerina’s – twee vrouwen, twee mannen – voeren de oefeningen uit, terwijl hun toenmalige chef-balletmeester, Peter Martins, de kinesthetiek mondeling toelicht en aanstuurt.
De training is moeilijk en mijn benen staan in brand, en ik ben anderhalf uur in Lincoln Center. Anderhalf uur lang bestaat New York City nog zoals het in mijn hoofd bestaat.
Ongeacht de inhoud, de video is een filmisch wonder. De ballerina’s zitten in een eenvoudige, grote studio zonder afleiding. De cameraman legt de bewegingen vast die u kunt nabootsen, maar zorgt er ook voor dat u de magie van menselijke beweging vastlegt. De beelden en het inzoomen zijn zorgvuldig overwogen en laten de kijker de schoonheid zien van zoiets eenvoudigs als een verlenging van de arm of een krul van de vingertoppen. Het is een moment van opluchting als ik bedenk dat mijn lichaam ook deze efemere met zich meedraagt.
Voordat ik aan mijn training begin, glijd ik in een balletpakje met een mooie gaasoverlay met beenwarmers en satijnen pantoffels. Daarna doorloop ik de training met moeizame ademhaling en zweten op een manier die voor mij … onnatuurlijk lijkt. De training is moeilijk en mijn benen staan in brand, en ik ben anderhalf uur in Lincoln Center. Anderhalf uur lang bestaat New York City nog zoals het in mijn hoofd bestaat.
Bekijk hier de video’s:
En probeer ook eens deze cardio barre workout:
Oh Hallo! Je ziet eruit als iemand die dol is op gratis workouts, kortingen op populaire wellnessmerken en exclusieve Well+Good-content. Word lid van Well+, onze online community van wellness-insiders, en ontgrendel direct uw beloningen.
