by Dat was 2019 en het was slechts een van de vele unieke sportschoolervaringen die ik heb gehad toen ik naar het buitenland reisde. Terwijl het gerinkel van gewichten en het hijgen van gasten, natte gezichten en de geur van zweet de universele kenmerken zijn van bijna elke training over de hele wereld, heb ik in de loop der jaren geleerd dat de trainingservaring heel anders kan zijn, afhankelijk van het land waar je bent. opnieuw binnen. Daarom pak ik mijn tassen nooit in zonder sneakers.
Dit was echter niet altijd het geval; Ik was een van die mensen die met mijn ogen zou rollen naar iedereen die onderweg trainde. De calorieën tellen toch niet mee als je in het buitenland bent?
Maar toen kwamen mijn eigen reizen in een stroomversnelling. Vóór COVID-19 moest ik als journalist bijna elke twee weken naar een nieuwe plek. Dit betekende dat als ik in die tijd niet naar de sportschool zou gaan, mijn trainingen zouden halveren. Hoe kan ik verwachten mijn conditie op te bouwen met een trainingsschema van 2 weken en 2 weken vrij? Al snel werd duidelijk dat de enige manier om sport in mijn leven duurzaam te maken, was door het de straat op te gaan.
soortgelijke berichten
En dus werden lycra- en veterschoenen essentiële items op de paklijst, en ik begon hotels te boeken op basis van of ze een fatsoenlijke sportschool hadden, of in ieder geval een in de buurt.
Ik ontdekte al snel dat hoewel squats, deadlifts of persdrukken even oncomfortabel aanvoelen, waar je ook traint, de omgeving waarin je ze uitvoert een manier kan zijn om te leren over de lokale omgeving en wat het betekent om in dit land te trainen. Van verschillende post-workout drankjes (hallo, ananassmoothies) en fitnessmode (ik weet niet zeker of ik ooit de blote voeten- en bikinitop-look van de Thaise eilanden zal trekken) tot nieuw muziekaanbod en lokale ontmoetingen Tijd doorbrengen in een gym in het buitenland is een culturele ervaring op zich.
In San Francisco kwam ik er (dankzij jetlag) achter dat 04.30 uur de tijd is om de jongens van Silicon Valley te ontmoeten en bij te praten over de nieuwste technologie. De dichtstbijzijnde sportschool in Seoul waar Google me naartoe bracht, ging helemaal over retro bodybuilder-memorabilia en gaf me een opleiding over de Koreaanse grootheden. En in Alicante, Spanje, kon ik trainen met een uitzicht over de stad op het dak dat ik anders nooit zou hebben gezien.
Onderweg naar de sportschool gaan is nu een plezier voor mij. Ik zie het niet als een opgave, maar eerder als iets om naar uit te kijken. Ik kan mijn zweetsessie afronden en tegelijkertijd kijken hoe de fitness er ter plaatse uitziet. Het heeft me ook geholpen een deel van mijn “fitnessverlegenheid” kwijt te raken. Het kan ontmoedigend zijn om verschillende etablissementen binnen te lopen zonder te weten wat de situatie is en of je erbij past, maar over het algemeen is het in de loop der jaren gemakkelijker geworden om vriendelijke gezichten tegen te komen, ongeacht de cultuur.
Natuurlijk zal niet elke sessie waarde toevoegen aan je reis. Als u beperkt bent tot het hotel, ontbreken mogelijk voorzieningen en is de airconditioning humeurig. Hetzelfde soort mensen dat je voor de spiegel in je huisgymnastiek zou zien poseren, zou hetzelfde kunnen doen in Senegal. En ik kwam erachter dat “80’s Dance Classics” misschien wel de verplichte wereldwijde gymplaylist is. Maar de kans is groot dat je iets nieuws leert, iemand anders ontmoet, een nieuwe les ontdekt of gewoon je fitnessmojo herontdekt.
Tijdens een nieuwjaarsles bij Bambu Gym op Bali bijvoorbeeld, lieten mijn vikingklasgenoten me weer fitnessdoelen stellen voor het komende jaar. Toen ik een F45-sportschool bezocht die niet in mijn eigen stad was, merkte ik de vooruitgang die ik had gemaakt zonder het te beseffen, en naar een sportschool in Genève gaan betekende een heel nieuw deel van de stad ontdekken.
Ik begrijp dat naar een nieuwe sportschool gaan een beetje eng kan zijn, het gedoe van het vinden van een sportschool op een onbekende locatie kan extra werk met zich meebrengen, en de ruimte die je sneakers innemen in een koffer kan vervelend zijn. Maar ik zie sport niet meer als tijdverspilling van een reis. Het is een vorm van toerisme op zich. En ik ben er vast van overtuigd dat het de moeite waard is om de wereldwijde training aan te gaan.
