by Met de komst van verlichting over een anti-dieetcultuur en intuïtief eten, hebben we nu een beter begrip van hoe we allemaal zijn beïnvloed door de extreme voedingsboodschappen uit het verleden. Modieuze diëten, strikte voedingsregels en schadelijke calorieplannen hebben ons als samenleving al generaties lang in hun greep.
Hoewel eetstoornissen criteria hebben opgesteld voor laboratoriumwaarden, vitale functies of gedragspatronen die de diagnose duidelijker maken, zijn eetstoornissen enigszins onduidelijk, waardoor veel mythen over eetstoornissen als waarheid worden geaccepteerd. Het kan lijken alsof iemand een algemene angst heeft om aan te komen, iemand vastzit in een stressvolle nachtelijke eetcyclus, of iemand lijdt aan intense schuldgevoelens over zijn eetgewoonten. Veel experts kijken naar eetstoornissen op een spectrum: sommige hebben ernstiger gevolgen dan andere.
Ongeacht waar iemand in het spectrum valt, hun kwaliteit van leven en geestelijke gezondheid zullen er waarschijnlijk onder lijden. Mensen die worstelen met eetstoornissen moeten weten dat het absoluut mogelijk is om je relatie met eten te herstellen en een betere balans te vinden, zowel mentaal als fysiek.
soortgelijke berichten
Laten we eens kijken in welke mythes over eetstoornissen je moet stoppen met geloven en de waarheid ontdekken achter die eetgewoonten waardoor je het gevoel hebt vast te zitten.
5 mythen over eetstoornissen die niet waar zijn
Mythe 1: Eetstoornissen hebben een stereotiep ‘uiterlijk’
Velen denken dat eetstoornissen alleen jonge, dunne, blanke vrouwen treffen, maar dat is niet waar. In mijn praktijk werk ik met vrouwen (en ook mannen!) van alle leeftijden, maten en afkomsten. Ik zie jonge vrouwen vanaf 12 jaar tot vrouwen van in de 70 en ouder. Ik werk met mannen die vastzitten in een jojo-dieetpatroon waardoor ze zich gestrest voelen en opgesloten in een maaltijdplan. Ik behandel mensen met verschillende achtergronden en etniciteiten die vergelijkbare problemen hebben.
Dit onderstreept onder meer dat niemand volledig is uitgesloten van het gevaar van een eetstoornis. Ongeacht je achtergrond, eetcultuur en maatschappelijke druk om te voldoen aan een bepaalde schoonheidsnorm, kan je perceptie van wat je moet doen om gezond te zijn, worden beïnvloed.
Kelsey Kunik, RDN, diëtist voor Fin vs Fin deelt haar eigen ervaring: “Als geregistreerd diëtist heb ik eetstoornissen van verschillende gradaties van ernst gezien bij mensen van alle leeftijden, rassen, inkomensniveaus en maten. Van een 85-jarige vrouw met chronische ziekten die na een bepaalde tijd van de nacht niet meer at omdat ze niet wilde aankomen, tot de jonge moeder die haar relatie met eten wilde verbeteren en stopte met het eten van snoep. de tijd was rond, iedereen kan worden getroffen door eetstoornissen.
Mythe 2: Je kunt zien of iemand een eetstoornis heeft
Afgezien van het feit dat er geen enkele ‘blik’ is op mensen met een eetstoornis, is er nog een andere reden waarom het zo moeilijk is om iemand met dit schadelijke gedrag te herkennen: mensen die dit gedrag vertonen, zijn er erg goed in om dit te verbergen.
Mensen met een eetstoornis leven vaak met schaamte en schuldgevoelens over hun eetgewoonten. Dit niveau van schaamte kan iemand erg privé houden. Wanneer een nieuwe klant om hulp vraagt, worstelt hij vaak jaren of zelfs decennia voordat hij besluit om hulp te zoeken.
Verstoorde eetgewoonten zijn verraderlijk. Voor de ongetrainde persoon kan het lijken alsof uw vriend of geliefde zich plotseling meer zorgen maakt over hun gezondheid, dieet of fitnessroutines. Wat je niet ziet, zijn de vele manieren waarop deze nieuwe levensstijl je gestrest en overweldigd kan laten voelen.
Mythe 3: Mensen met een eetstoornis zijn oppervlakkig
Omdat eetstoornissen vaak te maken hebben met voedsel en lichaamsbeeld, gaan veel mensen er ten onrechte van uit dat iemands inspanningen uit ijdelheid zijn. Dit kan echter niet verder van de waarheid zijn. Mensen met een eetstoornis leren vaak dat het beheersen van hun dieet, gewicht of trainingsroutine hen kan helpen de controle te behouden en om te gaan met de stressfactoren van het leven. In feite is het meemaken van een traumatische of stressvolle gebeurtenis een verhoogde risicofactor voor het ontwikkelen van eetstoornissen.
Na een gesprek met Caroline Young, MS, RD, LD, RYT, eigenaar van Whole Self Nutrition en voedingsdeskundige voor eetstoornissen, waren we het er beiden over eens dat veel mensen denken dat eetstoornissen oppervlakkig zijn, ook al zijn ze dat niet. “Een persoon ontwikkelt gewoonlijk eetstoornissen om met moeilijke emoties en levenservaringen om te gaan, zoals grote veranderingen zoals echtscheiding, studeren of het krijgen van een kind. Hoewel het geen gezonde coping-vaardigheid is, dienen eetstoornissen bijna altijd een emotioneel doel,” deelt Young.
Mythe 4: Eetstoornissen zijn onschadelijk
We leven in een cultuur die eetstoornissen verheerlijkt. We prijzen mensen voor hun inspanningen om af te vallen, maaltijden over te slaan, zo min mogelijk te eten of een restrictief eetplan te volgen. We benadrukken, op subtiele en niet-zo-subtiele manieren, dat mensen zich met dit beperkende gedrag moeten bezighouden. Eetstoornissen kunnen echter ernstiger worden en uiteindelijk leiden tot een eetstoornis.
“Omdat eetstoornissen zo gewoon zijn in onze cultuur, zijn gedragingen zoals het beperken van de inname van koolhydraten, het overslaan van maaltijden of sporten om een bepaalde maaltijd te ‘verdienen’ sociaal aanvaardbaar en worden ze doorgaans niet als gevaarlijk beschouwd. Maar een eetstoornis kan zeker leiden tot een volwaardige, levensbedreigende eetstoornis”, benadrukt Young.
Mythe 5: Je kunt eetstoornissen alleen aan
Als je worstelt met een eetstoornis, kan het gemakkelijk zijn om jezelf te vergelijken met mensen met een eetstoornis en het gevoel te hebben dat waar je mee worstelt “niet zo erg” is in je vermogen om je leven te leiden, je relaties beïnvloedt, of bijdraagt aan meer stress, dan verdient u steun.
